Urodził się 20 października 1866 r. w Wiedniu. Studia odbył pod kierunkiem F. Brentana, a później W. Wundta. W 1895 został zatrudniony na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Kierował tam katedrą filozofii do 1930 r. W latach 1915–16 na Uniwersytecie Lwowskim pełnił również funkcję rektora. Założył Szkołę Lwowsko-Warszawską, grupę filozofów i logików działających w latach 1900–1939, która położyła wielkie zasługi w krzewieniu kultury logiczno-semantycznej w Polsce.
Ojciec współczesnej filozofii polskiej, jak się go często określa, był też inicjatorem powstania Polskiego Towarzystwa Filozoficznego (1904). Był również twórcą pierwszego laboratorium psychologicznego w Polsce.
Wychował pokolenia filozofów. Wśród jego uczniów znaleźli się między innymi Władysław Tatarkiewicz, Tadeusz Kotarbiński, Kazimierz Ajdukiewicz, Jan Łukasiewicz i Stanisław Leśniewski, Władysław Witwicki.
Projekt dofinansowany ze środków budżetu państwa, przyznanych przez Ministra Edukacji i Nauki w ramach Programu „Społeczna Odpowiedzialność Nauki”.